Dna moczanowa to zapalenie stawów, cechujące się gwałtownymi epizodami silnego bólu, obrzęku, zaczerwienienia i tkliwości jednego lub kilku stawów. Typowa lokalizacja to staw palucha. Może jednak dotyczyć także innych stawów, w tym stawów: kolanowych, skokowych, stóp, dłoni, nadgarstków i łokci. Przebiega z okresami zaostrzeń (nasilenia objawów) i remisji (okresy bezobjawowe). Nawracająca dna moczanowa może przejść w dnawe zapalenie stawów, postać pogarszającą się z czasem.
Dna moczanowa związana jest z hiperurykemią, czyli stanem, gdy we krwi stwierdza się wysokie stężenie kwasu moczowego. Kwas moczowy powstaje w wyniku rozkładu puryn, związków występujących zarówno w samym organizmie, jak i w spożywanym jedzeniu. Nadmiar kwasu moczowego może prowadzić do powstawanie kryształów kwasu moczowego w stawach, płynach ustrojowych i tkankach. Jednakże nie u każdej osoby z podwyższonym stężeniem kwasu moczowego wystąpi dna moczanowa. Osoby, u których nie ma objawów dny, zwykle nie wymagają leczenia.
Szacuje się, że na świecie co najmniej 53 miliony osób choruje na dnę moczanową. U wielu z tych osób nie postawiono prawidłowej diagnozy, a mniej niż połowa z nich jest leczona lekami obniżającymi stężenie kwasu moczowego. W ciągu ubiegłych 30 lat liczba osób z dną moczanową wzrosła z 22 do 53 milionów. Wzrósł także odsetek nowych przypadków.
Leczenie dny moczanowej obejmuje zarówno kontrolę objawów (tj. bólu) podczas zaostrzeń, jak i zmniejszenie spożycia żywności i napojów z wysoką zawartością puryn. Lekarze mogą przepisać leki przeciwbólowe i przeciwzapalne oraz obniżające stężenie kwasu moczowego, które pomagają kontrolować objawy i zapobiegać kolejnym zaostrzeniom.